Kör bir adam, bir bahar günü, şehrin manzarasının en güzel göründüğü yerlerden birinde dilencilik yapıyormuş. Dizlerinin dibinde duran tabelanın üzerinde “Doğuştan kör” yazılıymış. İnsanlar umursamaksızın dilencinin önünden geçip gidiyormuş. Bir reklamcı bu durumu görmüş ve tabelayı alarak arkasına bir şeyler yazmış, olduğu yere tekrar bırakmış.
Daha sonra, oradan gelip geçen ve bu tabeladaki yeni yazıyı okuyan herkes, dilencinin önündeki kutuya para atmaya başlamış. Onca kişiyi etkilemeye ve dilencinin şapkasının kısa sürede parayla dolup taşmasına bir cümle yetmiş. Şöyle yazıyormuş tabelada:
“Güzel bir bahar günü… Ama ben baharı görmüyorum… “